Proszę, oceń Ocena 1 Ocena 2 Ocena 3 Ocena 4 Ocena 5  

Sakrament Bierzmowania miał miejsce 19 marca 2016 roku w parafii Św. Geralda w Oak Lawn.Jest to sakrament ktróry młodzi nasi uczniowie przyjmują w darze pełnię Darów i Owoców Ducha Świętego, który umacnia do dawania odważnego świadectwa przynależności do Kościoła i radosnego wyznawania wiary w Boga w dzisiajszym świecie.

Nazwa "bierzmowanie" powstała od łacińskiego słowa firmare "umacniać", zapożyczonego za pośrednictwem języka niemieckiego i czeskiego zapewne już w X wieku, i dodatkowo skojarzonego ze staropolskim wyrazem "bierwiono", "bierzwiono", "bierzwno" lub "bierzmo", co oznaczało belkę podtrzymującą drewniany pułap domu, strop. Bierzmowanie (łac. confirmatio) jest to zatem podtrzymywanie, umacnianie wiary. Słowo confirmo(umacniam) występuje w formule bierzmowania w formie nadzwyczajnej rytu rzymskiego (p. niżej).

 

Biblijne podstawy sakramentu bierzmowania

Dz 8,17 – Wtedy więc wkładali [Apostołowie] na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha Świętego.

Dz 9,17 – Wtedy Ananiasz poszedł. Wszedł do domu, położył na nim ręce i powiedział: «Szawle, bracie, Pan Jezus, który ukazał ci się na drodze, którą szedłeś, przysłał mnie, abyś przejrzał i został napełniony Duchem Świętym».

Dz 19,6 – A kiedy Paweł włożył na nich ręce, Duch Święty zstąpił na nich. Mówili też językami i prorokowali.

 

W Kościele rzymskokatolickim bierzmowanie odgrywa rolę wyznania wiary, niejako świadomego, bo dokonywanego w wieku dorosłym (lub zbliżonym do dorosłości). Pod tym względem bierzmowanie odpowiada protestanckiej konfirmacji i żydowskiej bar micwie i jest znakiem przejścia do dojrzałości religijnej. Innymi nazwami sakramentu bierzmowania są: sakrament dojrzałości chrześcijańskiej, sakrament umocnienia w wierze oraz sakrament dopełnienia.

Udzielanie sakramentu jest w Kościele katolickim zarezerwowane dla biskupów i są tam oni zwyczajnymi szafarzami tego sakramentu. Nadzwyczajnym szafarzem tego sakramentu w Kościele katolickim jest każdy kapłan upoważniony do tego przez biskupa. W razie niebezpieczeństwa śmierci, sakramentu tego może udzielić każdy proboszcz lub każdy ksiądz, zgodnie z kanonem 883 kodeksu prawa kanonicznego z 1983. Ważną osobą na bierzmowaniu jest świadek. Jest on świadkiem umocnienia wiary bierzmowanego. Kładzie on prawą dłoń na prawym ramieniu bierzmowanego. Prawo kanoniczne zaleca, by był nim jeden z chrzestnych^[2].

Praktyka bierzmowania w kościołach starokatolickich zasadniczo nie różni się od rzymskokatolickiej. Wyjątkiem jest Kościół Katolicki Mariawitów (w Polsce), w którym sakramentu udziela się niemowlętom, bezpośrednio po chrzcie (podobnie jak w prawosławiu).

Materia i forma sakramentu

• Materia dalsza – krzyżmo święte,
• Materia bliższa – namaszczenie krzyżmem,
• Forma – słowa: forma zwyczajna rytu rzymskiego: (łac.) (N.) Accipe Signaculum doni Spiritus Sancti – (Imię) Przyjmij znamię daru Ducha Świętego!, forma nadzwyczajna rytu rzymskiego: (łac.) N. Signo te signo Crucis (+): Et confirmo te Chrismate salutis. (N. znaczę cię znakiem Krzyża i utwierdzam krzyżmem zbawienia).